Organ nowoso-lemieszowy (VNO) złożony jest z wielu struktur, które są mediatorami dla specyficznych sygnałów chemicznych, powszechnie nazywanych feromonami, do centralnego układu nerwowego. W przypadku niektórych zwierząt makrosomatycznych, np. gryzoni, VNO składa się z lemieszowych neuronów receptorowych, umiejscowionych na nabłonku zmysłowym kanału lemieszowego. Ich doprowadzające aksony łączą przewód z dodatkową opuszką węchową, powiązanymi gruczołami oraz komórkami zwojowymi w błonie śluzowej przegrody nosowej. Głównym zadaniem organu jest wpływ na zachowania związane z kojarzeniem oraz zachowaniami społecznymi. Wśród ludzi, VNO nie istnieje, przynajmniej nie w pełnej złożoności. Aczkolwiek, rozwinięte we wczesnym życiu płodowym, wszystkie struktury, poza kanałem lemieszowym ulegają regresji. Otwór tego kanału może być z łatwością zaobserwowany podczas endoskopii nosowej. Histochemicznie, pokryty jest niezwykłym nabłonkiem dwurzędowym, którego charakter i istota pozostają wciąż niejasne. Ostatnie badania wskazują na to, iż składniki feromono-podobne są najprawdopodobniej rejestrowane na poziomie komórek receptorowych nabłonka węchowego, co czyni system informacji chemicznej mniej zależnym od konkretnych struktur narządów.