Oszacowano, że około 30% populacji nie jest w stanie wyczuć zapachu Androstenonu. Te oszacowania jednakże, powstały w wyniku zastosowania testów i kryteriów zoptymalizowanych pod kątem identyfikacji detekcji Androstenonu. Tego rodzaju kryteria faworyzują błędy typu II nad błędami typu I -- co oznacza, że są doskonałe w przypadku identyfikacji osób prawdziwie zdolnych do wyczuwania Androstenonu, kosztem błędnego rozpoznania niektórych osób jako nie zdolnych do jego wyczuwania. Ponieważ te kryteria zostały zastosowane do identyfikacji osób nie będących w stanie wyczuć Androstenonu, możliwe jest, że poziom tych osób został zawyżony. Aby to sprawdzić, przebadaliśmy 55 osób na niemożność wyczucia związku, przy zastosowaniu poprzednio wykorzystanych metod. W tym badaniu wykryto dziewięć osób prawdopodobnie nie będących w stanie wyczuć Androstenonu; przypuszczalny próg braku detekcji równy był 16,3%. Ponownie przeprowadziliśmy badania stosując metodę jednokrotnego wyboru (tak-nie), aby precyzyjnie zmierzyć wrażliwość tych osób. Odkryliśmy, że prawdopodobieństwo dla tej grupy znacznie przewyższało prawdopodobieństwo wykrywania Androstenonu (P < 0,001). Analiza detekcji sygnału w tej próbce pozwoliła na oszacowanie, że poziom aktualnych osób nie będących w stanie świadomie wyczuć zapachu Androstenonu, wśród młodych, zdrowych, dorosłych osób wynosi od 1,8% do 5,96%, co jest znacząco niższą wartością, niż poprzednio uzyskana estymacja. To odkrycie jest bardzo ważne, zważywszy na implikacje specyficznych anosmii, utrudniających zrozumienie zagadnienia dyskryminacji węchowej.