Już wcześniej ustalono, że w sytuacji zagrożenia zwierzęta używają feromonów alarmowych, aby komunikować niebezpieczeństwo. Istnieje coraz więcej dowodów na istnienie analogicznych chemosensorycznych sygnałów "stresu" wśród ludzi. Na potrzeby tego badania zebraliśmy i wyizolowaliśmy ekstrakt z próbek potu wydzielonego przez "dawców" w sytuacjach alarmowych i podczas ćwiczeń fizycznych, następnie pogrupowaliśmy próbki i przedstawiliśmy je 16 niepowiązanym osobom ("detektorom"), które poddano badaniu funkcjonalnym magnetycznym rezonansem jądrowym (fMRI). Na badanie fMRI składały się cztery rundy stymulacyjne, przy czym każda kombinacja formy bodźca i płci "dawcy" reprezentowana była cztery razy. Ponieważ bodźce węchowe nie wykazują standardowej hemodynamicznej reakcji, zastosowaliśmy podejście bezmodelowe. Przeprowadziliśmy minimalne wstępne przetwarzanie i pracowaliśmy bezpośrednio z szeregami czasowymi obliczanymi według modelu blokowego średniej oraz szacunkami funkcji schodkowej. Okazało się, że pot wydzielany przez mężczyzn w stresujących sytuacjach wywoływał stosunkowo silne reakcje emocjonalne u przedstawicieli ("detektorów") obu płci, natomiast pot wydzielany przez kobiety w stresujących sytuacjach wywoływał znacznie silniejsze pobudzenie u kobiet niż u mężczyzn "detektorów". Nasze testy statystyczne powiązały to zróżnicowanie płciowe z prawym ciałem migdałowatym (najsilniejsze w jądrach powierzchniowych). Porównując reakcje opuszki węchowej na działanie odpowiednich bodźców, nie stwierdziliśmy istotnych różnic pomiędzy męskimi i żeńskimi "detektorami". Niniejsze wyniki badań rezonansowych uzupełniają istniejące dowody behawioralne poprzez określenie, czy różnice płciowe w reagowaniu na chemosensoryczne sygnały alarmowe są inicjowane na poziomie percepcyjnym czy emocjonalnym. Ponieważ nie stwierdziliśmy występowania istotnych różnic w opuszce węchowej (głównym miejscu przetwarzania sygnałów chemosensorycznych / feromonów u ssaków), możemy wnioskować, że zróżnicowane reagowanie na kobiecy strach prawdopodobnie wynika z przetwarzania znaczenia, a nie siły, chemosensorycznych sygnałów (feromonów) każdej z płci.